"Hoe gaat het met je?"
Het is donderdagochtend en we zitten aan de koffie en administratie in ons kantoor. De deur staat open en we horen: “Hoi, hoe is het met jullie?” Dan staan we oog in oog met de dochter van een vrouw van wie wij vorig jaar de uitvaart mochten verzorgen. We nodigen haar uit binnen te komen. “Met ons gaat het goed. Maar belangrijker hoe gaat het met jou?”
Op het moment dat je die vraag aan de persoon tegenover je stelt, moet je altijd voorbereid zijn op het antwoord: “Het gaat gewoon niet zo lekker.” Stel je de vraag om alleen maar te horen dat het goed gaat, omdat je eigenlijk geen tijd hebt om verder te praten, dan kan je hem beter niet stellen. In dit geval kregen we het antwoord: “Nu gaat het wel weer, maar ik heb het een tijdje geleden echt lastig gehad met het overlijden van mijn moeder. Het is nu ruim een half jaar geleden en ik merk dat voor iedereen het leven gewoon verder gaat, maar voor mij is het voor altijd anders.”
“Kan je daar dan niet over praten met vriendinnen?” vragen wij haar. Ja dat kan wel maar als je dan afspreekt om gezellig een avondje te gaan wijnen, ga je ook niet eerst even zeggen: “Meiden, ik voel me de laatste tijd gewoon k*t omdat ik mijn moeder zo mis.” want dan verpest ik de hele sfeer van zo’n avond.” En daarmee maakt ze een opmerking die ons aan het denken zet.
Als wij vragen hoe het met iemand gaat die net een dierbare is verloren, associëren ze ons met het moment van afscheid en weten ze dat ze er met ons altijd over kunnen praten. Wij gaan dan dit gesprek ook echt met hen aan, nemen de tijd, luisteren en stellen vragen maar ook proberen we het gesprek altijd positief af te sluiten. Zoals zij haar gevoel met ons deelde, gaf ons het inzicht dat mensen het dus nog steeds moeilijk vinden om over een overledene te praten met hun naasten. En juist dat is zo onwijs belangrijk. Het hoeft er niet lang over te gaan maar gewoon even het luisterende oor, even een knuffel en er gewoon even bij stilstaan en begrip tonen kan vaak al genoeg zijn, om daarna gewoon een leuke avond met elkaar te hebben. “Want dat zou ze zelf ook hebben gedaan”…en precies zo’n opmerking kan de hitte uit de lucht halen. Zo heeft zij even haar hart kunnen luchten, jij hebt haar gehoord en met die ene zin sluit je de conversatie af en ga je een leuke avond tegemoet. Wij kunnen het niet vaak genoeg zeggen “voor rouwen en mensen missen staat geen tijd, dat blijft…altijd.”
Het is fijn wanneer je, als je zo’n groot verlies meemaakt, af en toe even je hart kan luchten zonder je schuldig te voelen om vervolgens een leuke avond met elkaar te hebben. Dat kan gewoon naast elkaar bestaan. En hoe mooi is het dan wanneer je haar de volgende keer ziet en vraagt hoe het gaat, ze oprecht en eerlijk tegen je kan zeggen: “Goed en met jou?"