Het begon zo’n 9 jaar geleden toen Stephanie in dienst kwam bij een uitvaartonderneming waar Marcus al een paar jaar werkzaam was. Er ging in duo’s worden gewerkt en zo werden wij aan elkaar gekoppeld.
In het begin was het zoeken en aftasten totdat wij uiteindelijk inzagen dat we elkaar op een leuke en creatieve manier konden aanvullen en vooral versterken. Dat was het begin van een samenwerking die tot vandaag en hopelijk nog heel veel langer op deze manier zal voortduren.
Los van elkaar hadden wij dezelfde droom: een eigen uitvaartonderneming. Toen wij deze droom naar elkaar uitspraken, voelden we allebei dat onze inmiddels vertrouwde en unieke samenwerking niet mocht eindigen. Samen met onze partners, Shirley en Mark, zijn wij dit plan verder gaan uitwerken. Onze droom is werkelijkheid geworden. Met onze jarenlange ervaring, kennis en kunde regisseren wij een afscheid maar altijd volgens jouw script. Daarom hoefden wij over onze bedrijfsnaam niet lang na te denken. Dit zijn wij…de AfscheidsRegisseurs.
Wie ben ik? Dat vind ik een makkelijke vraag om te beantwoorden. Ik zie mijzelf namelijk minimaal 2x per dag als ik in de spiegel kijk... WAT ik dan zie is een kerel met een vriendelijke uitstraling en een open blik. (behalve als het heel vroeg is...). Ik ken hem ook goed. Hij heet Marcus, is de partner van Shirley en de vader van Beau en Skip. Hij kookt graag en is altijd in voor een geintje.
Sportief als het hem uitkomt... Af en toe hardlopen met regelmatig een wedstrijdje. Helaas nooit vooraan. Gelukkig ook nooit achteraan. Nee. Gewoon in het midden, ondanks zijn verhitte inspanningen. Misschien is dat maar goed ook, want je weet wat ze roepen over hardlopers...
Hoe anders is dat in zijn werk... want ja, ook Marcus is een uitvaartverzorger en daar loopt hij wel altijd vooraan en voorop. Daar voelt hij zich prettig bij en dat straalt hij ook naar alle kanten uit. "What you see is what you get" wordt er vaak over hem gezegd en daar kan ik mij wel in vinden. Ik denk ook dat dit wel klopt maar altijd met de intentie om zijn gesprekspartners, zijn familie's, die hij begeleid in aanloop naar de uitvaart, het gevoel mee te geven dat zij met elkaar aan alles hebben gedacht. Dat zij, ondanks het verdriet, toch met een goed gevoel kunnen terugkijken op deze dag. Dat is Marcus maar dat is ook Stephanie...dat zijn wij, de AfscheidsRegisseurs.
Wie ben ik? Dat vind ik (in tegenstelling tot Marcus, die zo een antwoord klaar heeft) een moeilijke vraag om te beantwoorden. Er volgt vaak een soort van “standaard” opsomming van eigenschappen waarvan het logisch is dat je deze als uitvaartverzorgster bezit. Daarbij komt ook dat ik het heel lastig vind om mezelf in de etalage te zetten. Dát ben ik dus niet.
Ik ben Stephanie, vrouw van Mark, moeder van onze zoon Jessy, dochter van Harry en Rita, heb een mooie vriendenkring, ben sportief, hou van gezelligheid, goede gesprekken, een wijntje en een hapje én ik ben uitvaartverzorgster.
“Huh?!? Verzorg jij uitvaarten, echt??” Dat is zo ongeveer het antwoord dat ik krijg als ik vertel wat voor werk ik doe. Direct gevolgd door de zin: “Hè bah, wat heftig al die verdrietige mensen. Ik zou dat niet kunnen hoor.” Dan leg ik altijd graag en vol passie uit waarom mijn werk het einde is.
Want ondanks het verdriet, dat zeker altijd aanwezig is als ik na een overlijden bij een familie binnen stap, wordt er tijdens zo'n gesprek ook gelachen. Meestal ontstaat dat spontaan wanneer ik de familie vraag een leuke herinnering aan de overledene met mij te delen. Van de ene leuke herinnering rollen we vaak in de andere en wordt de sfeer ontspannen. Zo leer ik naast de nabestaanden ook de overledene een beetje kennen. En dat is die klik waar ik naar zoek. Dat is voor mij essentieel.
“Zeg maar jij tegen mij, hoor”, is ook een zin die ik altijd ergens in het eerste gesprek laat vallen. Zo probeer ik, ondanks het beladen gespreksonderwerp, de sfeer relaxt te houden, bied ik hulp waar nodig of geef ik de regie uit handen als de familie dat wenst. Maar altijd gewoon als mezelf want dát ben ik, dat is Marcus…dat zijn wij, de AfscheidsRegisseurs.