Het is dinsdagmiddag als er een mail binnenkomt naar aanleiding van een eerdere vraag omtrent een aankomend overlijden. Er wordt in de mail bevestigd dat de familie van onze dienstverlening gebruik wil maken. Tevens in de mail de vraag wat ze nu kunnen doen, zolang het wachten is op het moment dat hun moeder is overleden. Marcus besluit onze contactpersoon te bellen. Aan de andere kant van de lijn wordt opgenomen en ik hoor Marcus vragen of hij stoort. Het antwoord is duidelijk. “We wachten nu op de arts want onze moeder is zojuist overleden.” “Bel mij straks maar terug” hoor ik Marcus zeggen. Hij wenst hen sterkte en verbreekt de verbinding. Even zijn we allebei sprakeloos. De tijd haalt ons even in. Maar gelijk gaan we handelen. Onze plannen voor de avond worden afgebeld, onze achterban en vrienden weten het inmiddels.

We spreken met de familie af dat we begin van de avond samen met onze collega naar ze toe komen. Als we in de auto zitten zien we hier en daar mensen in het oranje buiten staan. Het is warm en zonnig. Mensen zijn blij, het is gezellig. Maar voor de familie waar wij naartoe onderweg zijn, staat het leven letterlijk even stil.

We bellen aan en de zoon van de overledene doet de deur open. In de woonkamer staat het bed waarin hun moeder rustig ligt. Ze zijn volledig verzoend met het overlijden en dankbaar voor de drie mooie laatste weken die zij met elkaar mochten beleven. Er is een wens van de dochter en haar schoonzussen dat zij hun moeder en schoonmoeder verzorgen. Onze collega gaat, samen met hen, aan de slag. Ze begeleidt de dames rustig en wij schuiven bij de mannen aan tafel. Mijn aandacht is bij het gesprek totdat ik in mijn ooghoeken een beweging zie van de hand van een van de schoondochters. Liefdevol haalt zij een washandje langs de benen van haar schoonmoeder. Zacht en zorgzaam zo ziet het er uit. Ik kan mijn ogen er niet vanaf houden, gewoon omdat het zo liefdevol gaat. Eén van de mannen ziet het ook en besluit het vast te leggen voor later. Met elkaar kleden ze hun moeder en schoonmoeder aan en kammen haar haren. Natuurlijk moeten ook haar nagels nog worden gelakt en 1 voor 1 doen de dames hun ding, geven om de beurt het kwastje door…

Het is warm in de kamer maar de warmte die dit tafereel uitstraalt, waar wij getuige van mochten zijn, zorgde bij ons voor een hele grote laag kippenvel op een warme zomeravond…