Toen wij, 2 jaar geleden, begonnen met ons bedrijf, hebben we het er wel eens over gehad. Wat doen we als een familie ons vraagt om op de dag van de uitvaart bepaalde kleding of een bepaalde kleur te dragen? "Ach", zeiden we toen tegen elkaar, "als het niet te gek is, doen we dat toch gewoon."

In de afgelopen jaren is zo'n verzoek nog nooit aan ons gedaan, tot afgelopen week. "Mijn vader hield van een colbert met overhemd in combinatie met een spijkerbroek. Zouden jullie dat willen dragen tijdens de uitvaart?" vroeg zijn dochter ons. Over het antwoord hoefden we niet lang na te denken en we zeiden: "Natuurlijk, geen probleem." Maar toen de dag was aangebroken, volde het toch wel gek. Het is toch een soort van ongeschreven regel dat de uitvaartleiders tijdens de uitvaart netjes in pak verschijnen. En juist die regel konden wij nu laten varen. Gewoon omdat wij zelf kunnen bepalen of zo'n verzoek bij ons past. Dat voelt als een ultieme vorm van vrijheid maar ook op het moment zelf wel wat onwennig.  Dat gevoel verdween vrijwel direct toen wij bij de familie kwamen en de dochter zei: "Wat zien jullie er mooi uit! Mijn vader zou dit geweldig hebben gevonden." En ook binnen de naaste familie was de spijkerbroek goed vertegenwoordigd.

Tijdens het afscheid raakten wij zelf ook steeds meer gewend aan onze outfit. Toen wij afscheid namen van de familie en zij ons uitvoerig bedankten voor hoe wij de uitvaart hadden geregisseerd, konden wij hen ook bedanken. Zij hebben ervoor gezorgd dat een kledingstuk dat in ons werk niet zo voor de hand ligt, voelde als gewoon en vanzelfsprekend tijdens het afscheid in de aula. En zo kan het dus ook...uitvaart in spijkerbroek.