18:05 uur en ik zet de koffiekopjes op de tafels terwijl Stephanie de koffie en thee zet. We drinken koffie met de andere vrijwilligers en het ophalen van de bewoners wordt besproken. Stephanie en ik gaan naar onze vaste woningen en wanneer wij uit de lift stappen worden wij verrast door een welkomstcomité van bewoners. Zij zijn oprecht blij dat wij er weer zijn. "Veel plezier en breng hen allemaal weer vrolijk thuis", zegt een verzorgende tegen ons. 

Beneden in de zaal wordt, door de dj, het Koffielied van Rita Corita gestart en dat is voor mij het teken dat de koffie kan worden ingeschonken, Steef regelt de suiker en melk. Ik praat met de bewoners en zing mee met de liedjes. "Het kleine café aan de haven" klinkt en de bewoners worden van een drankje voorzien. "Wil jij eens een beetje dansen?", vraagt een bewoonster aan Steef, "daar word ik altijd zo blij van." Al zingend en dansend gaan we de avond door. Dan klinkt "Droomland"...het zit er al weer op. We brengen de bewoners richting hun woning en in de gang, wachtend op de lift besluit ik hen nog 1 keer uit te dagen en start met "Het land van Maas en Waal". Zingend stappen we de lift in en zingend komen wij er weer uit. "Missie geslaagd", zegt de verzorgende als ze ons hoort aankomen. "Zien we u volgende week weer?", vraag ik. "Natuurlijk want de woensdagavond is de leukste avond van de week". Met een grote glimlach nemen wij afscheid en zo kan het dus ook.